Sunday, September 22, 2013

നാഗപ്പാട്ട്



അവധിക്ക് അമ്മാത്തെ വീട്ടിലെത്തി
കാവിലെ പൊടിപൂരം കാണുവാനായ്
കാവിനു ചുറ്റും വിളക്കുകളും
ചുറ്റിലും കത്തും ചിരാതുകളും
കുഞ്ഞിക്കൈ രണ്ടിലും താലങ്ങളുമായി
കാവിനു ചുറ്റിലും കന്യകളും
പാമ്പുകള്‍ ചുറ്റി കളിക്കും തരുക്കളും
ചാഞ്ചാടും വൃക്ഷലതാദികളും
കാണുവാനൊത്തിരി ചന്തമുണ്ടെങ്കിലും
ഭീതിയോടെ ഞാന്‍ പകച്ചു നോക്കി
പുള്ളോനും പുള്ളോത്തീം വന്നു ചേര്‍ന്നു
നാഗക്കളത്തില്‍ പണി തുടങ്ങി
പല വര്‍ണ്ണത്തില്‍ പൊടികളുമായ്
സുന്ദരമായൊരു കളമെഴുതി
തുടികൊട്ടും പാട്ടും തുടങ്ങിയല്ലോ
പാമ്പിന്‍ കുഴലുകളൂതിയല്ലോ
അയ്യോ വരുന്നതാ കന്യകമാര്‍
പാമ്പിന്‍റെ രുപത്തിലെന്തുകഷ്ടം
കെട്ടിപിണഞ്ഞുമിഴഞ്ഞു കൊണ്ടും
കന്യകമാര്‍ വന്നു നൃത്തമാടി
സന്തോഷമെന്നു പറഞ്ഞു കേള്‍ക്കേ
നമ്മുടെയുള്ളിലും ആനന്ദമായ്
വിശ്വാസത്തോടെ തൊഴുത നേരം
അരികിലായ് കണ്ടൊരു കുഞ്ഞുനാഗം
                        



തേന്‍ നിലാവ്

പൗര്‍ണമി രാവില്‍ ഞാനീനദീതീരത്ത്
മന്ദമായ് തെല്ലു നടന്ന നേരം
പാലൊളി തൂകും നിലാവിനെകണ്ടപ്പോള്‍
ഓര്‍ത്തു ഞാനെന്‍റെ  പ്രിയസഖിയെ
പ്രാണപ്രിയ സഖിയെ
തേടുന്നു   ഞാനെന്‍റെ   ഈറന്‍   മിഴികളാല്‍
ഒരു   കുഞ്ഞു  മോഹം   മനസ്സില്‍  വെച്ച്
കുഞ്ഞിളം   കാറ്റായി   പാല്‍നിലാവായി  നീ
എന്നരികിലൊന്നു   വന്നീടുമോ
എന്നെ   വന്നൊന്നു   പുണര്‍ന്നീടുമോ
ചെമ്പകപ്പൂവിന്‍   സുഗന്ധവും  പേറി  നീ
നര്‍മസല്ലാപം   ചൊരിഞ്ഞിടുമ്പോള്‍
എത്തിനോക്കി    ഞാനാ   വാതില്‍പഴുതിലൂ-
ടൊരു   നോക്കു    നിന്നെ   കാണുവാനായ്‌
കണ്കുളിര്‍ക്കെ    ഒന്നു     കാണുവാനായ്‌
ഒരു   വട്ടം   കൂടി  നീ    എന്നരികില്‍   വരുവാനായ്‌
ഒരു  സാന്ത്വനത്തിനായ്‌   ഞാന്‍   കാത്തിരിപ്പു
ഓടിയണയു   നീയെന്നരികിലേക്കായി
ഒരുമുത്തം   തന്നീടാന്‍   ഞാന്‍   കൊതിപ്പൂ                                                                    

Saturday, August 24, 2013

ഭാരതമക്കള്‍



വീട്ടില്‍ വിരിഞ്ഞീടും പൂക്കളെപോല്‍
പൈതങ്ങള്‍ വീടിന്നൈശ്വര്യമല്ലേ
നാടിനെ മുന്നില്‍ നയിക്കേണ്ടുന്ന
കുഞ്ഞുങ്ങളല്ലയോ നിങ്ങളെല്ലാം
അച്ഛനുമമ്മയും നേര്‍വഴികാട്ടീടും
പാതയിലൂടെയായ് സഞ്ചരിക്കൂ
കര്‍മ്മങ്ങളാത്മാര്‍ത്ഥമായ്ത്തന്നെ ചെയ്യൂ
പ്രീതിയോടും സ്നേഹഭാവത്തോടും
തന്നില്‍ മുതിര്‍ന്നവരെയാദരിക്കൂ
നല്ലൊരു നാളെയെ വാര്‍ത്തെടുക്കൂ
കൂട്ടുകാരെ നിങ്ങള്‍ സ്നേഹിക്കേണം
ഒത്തൊരുമിച്ചു മുന്നേറിടണം
രാജ്യത്തിന്‍ രക്ഷക്കായ്‌ കാവല്‍ഭടന്മാരായ്
താരങ്ങളെപ്പോലെ ശോഭിക്കണം
ഭാരതഭൂമിയെ സ്നേഹിക്കണം നിങ്ങള്‍
അമ്മയെ സ്നേഹിക്കുമ്പോലെതന്നെ
ഭാരതഭൂമിതന്‍ കീര്‍ത്തിപടര്‍ത്താനായ്‌
ഒറ്റക്കെട്ടായി നാം നിന്നീടണം
ധീരജവാന്മാരായ് തീരാനായ് ബുദ്ധിയും
ശക്തിയും നല്‍കു നീ ഭാരതാംബേ
                 

Sunday, May 12, 2013

രോഗിയുടെ സപ്തതി



ഏഴരശ്ശനിയില്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കീടാത്ത
മക്കളെന്‍ സപ്തതി ആഘോഷിച്ചീടുവാന്‍
ഭാര്യസമേതരായ് കുഞ്ഞുങ്ങളുമായി
എന്നുടെ ഭവനത്തില്‍ വന്നു നിന്നീടുന്നു
നല്‍പ്പാതിയൊപ്പമായ് മക്കള്‍ വരുമെന്ന്‌
കാത്തു ദിനങ്ങള്‍ കടന്നുപോയെത്രയോ
ജരാനര ബാധിച്ച എന്നെയിവരിന്നു
സ്വര്‍ണ്ണവും കസവുമണിയിച്ചൊരുക്കുന്നു    
യമദേവന്‍ മാടിവിളിക്കുന്നയെന്‍റെയീ
സപ്തതി കാണുവാനെന്തിത്ര മോഹം
തേങ്ങുന്നു ചിലരെന്നെ പുണരുന്നുമുണ്ടു
ഞാന്‍ വല്ലാത്തൊരാനന്ദ നിര്‍വൃതി പൂകുന്നു
എന്തിനീകോപ്രായമെന്നറിയാതെ ഞാന്‍
വ്യാകുലചിത്തനായ് ചിന്തിച്ചിരുന്നുപോയ്
പേരമക്കള്‍തന്‍ മധുരമൊഴികേട്ടു
നിര്‍വൃതി പൂണ്ടങ്ങിരുന്ന നേരത്തിലെന്‍
ആര്‍ത്തിമൂത്തീടുമെന്‍ മക്കള്‍തന്‍ ചെയ്തികള്‍ 
കണ്ടെന്‍റെ മാനസം വേദനയാര്‍ന്നുപോയ്
അവസാനമെങ്കിലും സപ്തതിവേളയില്‍
മക്കളെ കണ്ടു ഞാനാശ്വസിച്ചു
പുത്തനുണര്‍വ്വിന്‍റെ ചുടുനെടുവീര്‍പ്പുമായ്
സപ്രമഞ്ചത്തില്‍ ഞാന്‍ ചെന്നിരുന്നു
                          

വിശ്വസുന്ദരി



രാവേറെ പോയിട്ടും നിദ്രവരാതെ
ഞാനോര്‍ത്തുകിടക്കുന്ന യാമങ്ങളില്‍
എന്നിന്ദ്രിയങ്ങളെ നിദ്രതലോടുമ്പോ –
ളറിയാതെ ഞാന്‍ നിന്നെയോര്‍ത്തുപോയി

ശാലീന സുന്ദരി വിശ്വസൗന്ദര്യമേ
ഞാന്‍ നിന്നിലെന്നോ ലയിച്ചുപോയിപതിയെനിന്‍ കാല്‍ചിലമ്പൊച്ച കേള്‍ക്കാനായ്
ഹൃദയം തുടിക്കുന്ന രാവുകളില്‍

എന്നും പുലരുന്ന പുലര്‍ക്കാലവേളയില്‍
നീയെന്‍റെയുള്ളിലെ രാഗമായി
നിന്‍ മാറില്‍ ചാഞ്ചാടും മക്കള്‍ തന്‍ കളിചിരി
യെന്‍ മനസ്സില്‍ രുദ്രവീണ മീട്ടി

ഇല്ലിമുളം കാടിന്‍ മര്‍മ്മരം കേട്ടുഞാന്‍
താളം പിടിച്ചു രസിച്ച നേരം
ചൊല്ലിയാ കാറ്റാടി എന്തേയെന്‍
മര്‍മ്മരം നിന്നെ പുണരാന്‍ മറന്നുപോയി

ആതിരരാവിന്‍റെ കുളിരുമായ് നീയന്ന്
ആറ്റില്‍ കുളിക്കുവാന്‍ പോയ നേരം
കുടമുല്ലപ്പൂവുകളോടിവന്നന്നേരം
മണമുള്ള ചുംബനമേറ്റുവാങ്ങി

വിഷുപക്ഷി പാടിയുണര്‍ത്തിയ പുലരിയെ
നോക്കി ച്ചിരിതൂകും കൊന്നപൂക്കള്‍
പൊന്നുരുളിയില്‍ വിഷുക്കണി വെക്കുവാന്‍
കൊതിയോടെ നോക്കി ചിരിച്ചിടുന്നു
                      

സ്മരണ



നയനമനോഹരം പുഞ്ചിരിയും മധുരമനോജ്ഞമാം വാക്കുകളും
എന്നുമെന്‍ ജീവിതത്തില്‍ അവാച്യമാം നിമിഷങ്ങള്‍
ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും തിരിഞ്ഞു നോക്കീടുക
ഒരിക്കല്‍ കൂടി നമ്മള്‍ നമ്മുടെ സാമ്രാജ്യത്തെ
വര്‍ഷങ്ങളേറെ കഴിഞ്ഞെങ്കിലും ഞാനോര്‍ക്കുന്നു
നമ്മുടെ ദാമ്പത്ത്യത്തിന്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗീയ മുഹൂര്‍ത്തങ്ങള്‍
നമുക്കായൊരുക്കിയ ചന്തമേറും പൂന്തോപ്പില്‍
സാമോദത്തോടെ നിത്യം കളിച്ചു തിമിര്‍ത്തല്ലോ
ഓര്‍ത്തുപോയാവേളയില്‍ നമ്മുടെ കിനാക്കളും
നയനാനന്ദമേകും നമ്മുടെ മോഹങ്ങളും
നമുക്കായ് ദൈവം തന്ന നമ്മുടെ പൈതങ്ങളെ
സ്വന്തമായ് സ്നേഹിക്കാനായ് ഈ ജന്മം മാറ്റിവെക്കാം
മെയ്യനക്കാന്‍ വയ്യാതെ രോഗശയ്യയില്‍ കിടന്നോ
ര്‍ക്കുന്നു ഞാനെന്നുടെ മുന്‍കാല വികൃതികള്‍
സ്നേഹിക്കും കരങ്ങളെ ചേര്‍ത്തു തലോടി ഞാനും
തളര്‍ന്നു കിടന്നുവെന്‍ ശയ്യാതലത്തിന്‍ മേലെ
ദീപ്തമാം നേത്രങ്ങളില്‍ നോക്കിഞാന്‍ കിടന്നല്ലോ
ഭീതിയാല്‍ ചിണുങ്ങുന്ന പിഞ്ചു പൈതലിനെപോല്‍
ഓര്‍ത്തുപോയൊരുമാത്ര അമ്പലത്തില്‍ പോയതും
മടങ്ങി വരുന്നേരം പിണങ്ങി നടന്നതും
സജലങ്ങളായയെന്‍ മിഴികള്‍ കണ്ടനേരം
അരുതേയെന്നുമെല്ലെ ചൊന്നോരാ നേരമുള്ളില്‍
സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിന്‍ പ്രതീതിയെന്‍ മനസ്സില്‍ തോന്നിയല്ലോ
അത്രമേല്‍ സ്നേഹിക്കുന്നെന്നോര്‍ത്തു ഞാനാനന്തിച്ചു
അറിയാതെ ചെയ്തൊരു അപരാധം ക്ഷമിച്ചീടാന്‍
കരുണ കാട്ടണെയെന്നു യാചിപ്പൂ പൊന്നോമനേ
സ്നേഹിക്കുമെന്‍ പ്രിയനെ വേദനിപ്പിക്കാന്‍ മാത്രം
ഭൂമിയിലൊരു ജന്മം തന്നല്ലോ മനുഷ്യനായ് 
ജീവിക്കാന്‍ കൊതിത്തീര്‍ന്നോരെന്നെ സ്നേഹിച്ചു വീണ്ടും
ചുറ്റും കാത്തിരിക്കുന്നെന്‍ മക്കളെ  കണ്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍
വിഫലമെന്നോര്‍ത്തജന്മം സഫലമായ് കണ്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍
വെറുതെ കിടന്നെന്‍റെ  മിഴികള്‍ രണ്ടും മൂടി
അടഞ്ഞ കണ്ണില്‍ നിന്നും ധാരയായ് ചുടുകണ്ണീര്‍
നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞതു ഞാനറിഞ്ഞതേയില്ല
ശാന്തമായുറങ്ങിഞാനെപ്പൊഴോ ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍
കണ്ടു ഞാനെന്‍റെ ചാരെ ആര്‍ദ്രമാം നേത്രങ്ങളെ
ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി കൂടെ പിറക്കാനീ ഭുമിയില്‍
ആശിച്ചു സ്മരിച്ചുഞാന്‍ ഈശനെ മനസ്സാലെ
ഇതു ഞാനെന്‍റെ സ്വന്തം പ്രിയനായ് സമര്‍പ്പിക്കും
സ്മരണതന്‍പൂക്കളായ് ഇതിനെ സ്വീകരിക്കു
                              

         

സായാഹ്നവേള



കാലന്‍റെ പാശത്തിനായ് കാത്തിരിക്കുമ്പോഴും
വെറുതെയൊരു മോഹം എന്നുള്ളില്‍ ജ്വലിക്കുന്നു
കൊതിയോടെയിന്നുമാ കലാലയ ജീവിത
മാവര്‍ത്തിച്ചീടാന്‍ ഹൃദയം തുടിക്കുന്നു
അര്‍ക്കനെ സാക്ഷിയായ് കൈ ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചതും
മിഴികള്‍ മിഴിയുമായ് കിന്നാരം പറഞ്ഞതും
മഴ പെയ്തപ്പോള്‍ നാം ഒരു  കുടക്കീഴിലായ്
ഒരു മറ കിട്ടാനായ് ഓടി നടന്നതും
ഒരു തരു നമ്മളെ മാടി വിളിച്ചതും
ഒരു മിന്നല്‍പ്പിണരാല്‍ നാം ഭീതിയിലാണ്ടതും
കലാലയം വിട്ടു നാം വിട പറയും  നേരത്താ
യൊരു തുടം കണ്ണുനീര്‍ മിഴിയില്‍ നിറഞ്ഞതും
വെറുതെ കിടക്കുമ്പോള്‍ നിറമുള്ള ചിത്രങ്ങള്‍
മനസ്സിലായ് മങ്ങാതെ കുളിര്‍ മഴയായ് പെയ്യുന്നു